.

« Alles is goed, ook al lijkt het slecht. »

Zitten we allemaal in hetzelfde schuitje? Enkele sleutels tot een vervuld en geslaagd Leven!
Dank voor de vele fijnmenselijke reacties nav de eerste oplage.

 

© Johan Claus

Inleiding:

Inleiding:
Het avontuurlijke Leven zoals het is geweest voor Johannes. Het ligt hier voor je klaar, lieve lezer. Het bracht hem langs een afgeschermde jeugd, bij een te briljante, strenge vader en een vaak afwezige, ziekelijke moeder, naar een weifelend, twijfelend bestaan. Wie is de kleine Johannes in dit bizarre gezin? Is hij wel?
Het gaat gelukkig niet enkel over de kleine Johannes, het gaat ook over de grote Johannes. Het gaat over de kleine Marc, die ‘s morgens de dingen groet als ook over de grote Marc. Het gaat over de kleine Sophie en de grote Sophie. Het gaat dus over jou, lieve lezer: onze zoektocht naar een authentiek en zinvol bestaan blijft universeel en is van alle tijden.
De rest van de personages hebben te maken met zijn persoonlijke levenservaringen en zijn recht uit het Leven gegrepen zoals het is. Maar alle ervaringen blijven ook illusies op onze Levensweg. Zij doen ons groeien en maken de ontdekkingstocht naar ons ware Ik nog zo boeiend. Zo wordt laag voor laag het door de jaren opgestapelde levensstof er afgehaald en ontdek je stilaan de diamant die je bent.
Op een dag trouw je met een briljante moeder voor je kinderen. Al heel gauw neem je, liefst met een vleugje humor, dezelfde rol als trouwe knecht, als hofnar, een rol die je toch zo goed kent uit je jeugd. Op een dag moet je losbreken, maar je weet niet hoe.
De erg moeilijke echtscheiding werd zo mijn zegen. Ik leerde van moeten, te leven al-één!
En stap voor stap nam ik, niet zonder een grote depressie, tot aan de afgrond, mijn Leven hoe langer hoe beter in handen! Dan kwamen de boeiende reizen, trouwe en nieuwe vrienden. Ik leerde nadenken over hoe zelf te genezen van de zogenaamd ongeneeslijke ziektes als: ziekte van Crohn, manische depressie en andere spoken. Ik leerde zielen begeleiden voor en na hun dood. Ik stond stil bij zelfdoding, bij Liefde en wat dit soms zo moeilijk maakte in mijn leven. Ik kwam uiteindelijk bij het afscheid van mijn dochtertje de onvoorwaardelijke Liefde tegen. Mijn hele puzzel valt op het einde als vanzelf helemaal in elkaar. Hij lijkt plots compleet en toch gaat het Leven verder, en hoe! Adembenemend mooi die tweede helft van mijn Leven! Ik neem mijn volle bestaansrecht. Ik ben, ten volle!
Boeiende lectuur lieve lezer! Ik wens jou een deugddoende herkenning in overeenkomst en verschil in deze eenvoudige en soms iets minder eenvoudige zoektocht naar geluk.
Zoektocht naar onvoorwaardelijke Liefde voor al wat we zijn!
Want alles is goed, ook al lijkt het wel eens slecht.
PS Alle namen in dit verhaal zijn fictief gekozen uit respect.