I have a dream
Dat op een dag een toffe bende vrijwilligers hier komt neerstrijken en mijn schuur helpt herstellen, om nog meer ruimte te creëren voor verruimende initiatieven op het vlak van persoonlijksheidsontwikkeling!
2.Door en via het licht: een erg inspirerende tekst om de ruimte tussen al je cellen nog beter te waarderen!
Mellen-Thomas Benedict’s bijna-helemaal-dood-ervaring
Mellen-Thomas Benedict is een kunstenaar die een bijna-dood-ervaring overleefde in 1982. Hij was dood voor meer dan anderhalf uur en gedurende die tijd rees hij op uit zijn lichaam en ging binnen in het Licht. Nieuwsgierig over het universum, werd hij meegenomen ver in de afgelegen dieptes van het bestaan, en zelfs daarbuiten, in de energetisch lege ruimte van het niets achter de Big Bang. Omtrent zijn einde heeft Dr. Kenneth Ring gezegd: “Zijn verhaal is één van de meest opmerkelijke die ik ben tegengekomen in mijn uitgebreid onderzoek naar bijna-dood-ervaringen.”
De weg naar mijn dood
In 1982 stierf ik van terminale kanker. De situatie waarin ik me bevond was niet meer opereerbaar, en elke soort van chemotherapie die ze me hadden kunnen geven, zou me maar meer in een vegetatieve staat hebben gebracht. Ik kreeg nog 6 tot 8 maanden te leven. Ik was een informatiefreak geweest in de jaren ’70, en ik werd die tijd hoe langer hoe meer wanhopig over de nucleaire crisis, de ecologische crisis enz… Vermits ik geen spirituele basis had, begon ik te geloven dat de natuur zich vergist had, en dat we waarschijnlijk een kankerachtig organisme zijn op deze planeet. Ik zag geen uitweg voor alle problemen die we voor onszelf en onze planeet gecreëerd hadden. Ik nam alle mensen waar als kanker, en dit is wat ik kreeg. Dat is wat me doodde. Wees voorzichtig met hoe je wereldvisie is. Het kan je voeden, zeker als je een negatief wereldbeeld hebt! Ik had een serieus negatief wereldbeeld. Dat is het wat me naar mijn dood leidde. Ik probeerde alle soorten alternatieve genezingsmethodes, maar niets hielp.
Zo besloot ik dat dit echt iets was tussen God en mij. Ik had God nog nooit eerder gezien, of me ooit met God bezig gehouden. Ik was die tijd ook niet bezig met één of andere vorm van spiritualiteit, maar begon een leerreis rond spiritualiteit en alternatieve geneeswijzen. Ik begon alles te lezen wat ik kon en werkte me in dit thema in, omdat ik niet verrast wilde zijn aan de andere kant. Zo begon ik te lezen over verschillende religies en filosofieën . Ze waren allemaal heel interessant en gaven me hoop, dat er iets was aan de andere kant.
Langs de andere kant, als een zelfstandig kunstenaar van gebrandschilderd glas, had ik überhaupt geen medische verzekering of enige sociale zekerheid of wat dan ook. Zo kwamen mijn spaarcenten van vandaag op morgen zwaar onder druk te staan, want ik stond er dus onverzekerd bij. Ik wenste niet dat mijn familie financieel meegesleurd zou worden en besloot het zelf op te lossen. Er was geen constante pijn, maar er waren black-outs. Ik voelde dat ik niet langer durfde te rijden en uiteindelijk eindigde ik in de palliatieve thuiszorg. Ik had mijn persoonlijke palliatieve verzorger en ik was echt gezegend met deze engel die met me door het laatste stadium ging. Ik hield het nog 18 maanden uit. Ik wilde niet veel medicijnen nemen omdat ik zo bewust mogelijk wilde blijven. Dan ervoer ik zoveel pijn dat ik niets meer dan pijn had in mijn bewustzijn, gelukkig telkens maar voor enkele dagen.
Het licht van God
Ik herinner me dat ik op een mogen rond 4u30 wakker werd en ik wist gewoon dat mijn ogenblik gekomen was. Dit was de dag dat ik ging sterven. Dus belde ik enkele vrienden en nam afscheid van hen. Ik maakte mijn palliatieve verzorgster wakker en vertelde het aan haar. Ik had een afspraak met haar gemaakt dat ze mijn dode lichaam maar na 6u alleen achter zou mogen laten, omdat ik gelezen had dat er allerlei interessante dingen gebeuren als je sterft en de uren erna. Ik ging terug slapen. Het volgende dat ik me herinner is het begin van een typische bijna-dood-ervaring. Plots was ik volledig bewust en kroop ik recht, maar mijn lichaam was in bed. Er was duisternis rond me. Uit mijn lichaam zijn, was zelfs levendiger dan enig andere voorafgaande ervaring. Ik was zo helder dat ik elke kamer in mijn huis kon zien, ik kon het dak van mijn huis zien, ik kon rond het huis zien, ik kon onder het huis zien.
Er scheen een Licht. Ik draaide me naar het Licht. Het Licht leek sterk op wat vele andere mensen met een bijna-dood-ervaring hadden beschreven. Het was zo prachtig. Het is tastbaar; je kan het voelen. Het is bekoorlijk en verlokkelijk; je wil er naartoe zoals je in de armen wilt van je ideale vader of moeder. Toen ik begon te bewegen naar het Licht, wist ik intuïtief dat, als ik naar het Licht zou gaan, ik dood zou zijn. Zo zei ik terwijl ik me naar het Licht bewoog: “Alsjeblieft, wacht even, een kleine pauze, ik wil hier over nadenken; ik zou graag met je praten voor ik ga.” Tot mijn grote verrassing, stopte de hele ervaring op dat moment. Je hebt de bijna-dood-ervaring inderdaad onder controle. Je bent niet op een roetsjbaan. Zo werd op mijn verzoek ingegaan en ik had enkele gesprekken met het Licht. Het Licht wisselde voortdurend in andere gedaantes, zoals Jezus, Boeddha, Krishna, mandalas, archetypische beelden en tekens. Ik vroeg het Licht: “Wat is hier gaande? Alsjeblieft, Licht, verduidelijk jezelf voor mij. Ik wil werkelijk de realiteit van de situatie begrijpen.” Ik kan de exacte woorden niet herhalen, want het was een soort telepathie. Het Licht antwoordde. De mij gegeven informatie was de volgende, namelijk dat je geloofsovertuigingen de soort feedback van het Licht vormgeven. Als je een boeddhist, een katholiek of een fundamentalist was, kreeg je een weerspiegeling van je eigen verhaal. Je krijgt de kans om ernaar te kijken, het te onderzoeken, maar de meeste mensen doen dit niet. Als het Licht zichzelf aan me openbaarde, werd ik me bewust dat hetgeen ik zag de matrix was van ons Hogere Zelf. Het enige wat ik je kan vertellen is, dat het zich in een gietvorm, een matrix veranderde, een mandala van menselijke zielen, en wat ik zag was hetgeen we ons Hogere Zelf noemen, een matrix. Het is ook een leiding, kanaal naar de Bron; ieder van ons komt direct, als een directe ervaring, van de Bron. We hebben allemaal een Hoger Zelf, of een zielestuk van ons zijn in zijn meest ware energievorm. De enige manier waarop ik het enigszins kan beschrijven is dat de zijnsvorm van het Hogere Zelf meer is als een kanaal. Het leek er niet zo op, maar het is een directe verbinding met de Bron, die éénieder heeft. We zijn direct verbonden met de Bron. Het Licht toonde me dus de matrix van het Hogere Zelf. En het werd me zeer duidelijk dat al onze Hogere Zelven met elkaar verbonden zijn als één wezen, alle mensen zijn verbonden als één wezen, we zijn zelfs hetzelfde wezen, of verschillende aspecten van hetzelfde wezen. Het was niet verbonden met één bepaalde religie. Dit kreeg ik dus als feedback. En ik zag deze mandala van menselijke zielen. Het was het mooiste dat ik ooit gezien heb. Ik ging er binnenin, en het was gewoon overrompelend. Het was als alle liefde die je je ooit gewenst had, en het was een soort liefde die geneest, die heelt en regenereert.
Toen ik het Licht vroeg om verder uit te leggen, verstond ik wat onze Hogere Zelf verschijningsvorm of matrix was. We hebben een soort rooster rond de planeet waar alle Hogere Zelven verbonden zijn. Dit is als een grote onderneming, een dichtbij niveau van energie rondom ons, het geestelijke niveau zou je kunnen zeggen. Dan, na een paar minuten, vroeg ik om meer verduidelijking, ik wilde echt weten hoe het universum in elkaar zit, en ik was toen klaar om te gaan. Ik zei: “Ik ben klaar, neem me mee.” Dan veranderde het Licht in het mooiste dat ik ooit gezien heb: een mandala van menselijke zielen hier op aarde. Nu kwam ik hiertoe vanuit mijn negatieve kijk op wat op aarde gebeurd was. Toen ik het Licht dus vroeg om alles verder te verduidelijken, zag ik deze prachtige mandala hoe mooi we allemaal zijn in onze essentie, in onze kern. We zijn de mooiste creaties. De menselijke ziel, de menselijke matrix die we allemaal samen maken is werkelijk fantastisch, elegant, erotisch, alles. Ik kan gewoon niet genoeg onderlijnen hoe dit moment mijn mening over de mens wijzigde. Ik zegde: “Oh God, ik wist niet hoe mooi we waren.” Op welk niveau, hoog of laag, in welke vorm je ook verkeerd, je bent het mooiste schepsel, je bent. Ik was verwonderd geen kwaad te vinden in ook maar 1 ziel. Ik zei: “Hoe kan dit nu?” Het antwoord was dat geen kwaad de ziel eigen is. De erge dingen die mensen overkomen, kunnen hen ertoe brengen slechte dingen te doen, maar hun zielen zijn niet slecht. Wat alle mensen zoeken, wat hen recht houdt, is liefde, vertelde me het Licht. Wat mensen ontwricht is het ontbreken van liefde.
De openbaringen van het Licht leken maar verder door te gaan en dan vroeg ik het Licht, “Betekent dit dat de mensheid zal gered worden?” Dan, als een trompetstoot met een vloed van lichtspiralen sprak het Grote Licht: “Onthou dit en vergeet dit nooit; je redt, verlost en geneest jezelf. Dit heb je altijd al gedaan. Dit zul je altijd doen. Je werd geschapen met de kracht dit te doen vanaf het begin van de wereld.”
Op dit moment realiseerde ik me zelfs meer. Ik realiseerde me dat WE AL GERED ZIJN, en we hebben onszelf gered omdat we ontworpen werden onszelf te corrigeren (to self-correct) zoals de rest van Gods universum. Dit is waar de tweede komst (second coming) over gaat. Ik dankte het Licht van God met heel mijn hart. Het beste dat me te binnen schoot waren deze woorden van totale waardering: “Oh beste God, dierbaar universum, beste Grote Zelf, ik hou van mijn Leven.” Het Licht leek me nog dieper in te ademen. Het was alsof het Licht me compleet absorbeerde. Het Liefdeslicht is, tot op deze dag, onbeschrijfelijk. Ik trad een nieuw rijk binnen, dieper dan het laatste, en ik werd nog andere dingen gewaar, veel andere dingen. Het was een enorme Lichtstroom, uitgestrekt, onmetelijk en vol, diep in het Hart van het Leven. Ik vroeg wat dit was.
Dan zei het Licht: “Je hebt een verlangen, een wens.” Het Licht wist alles van me, heel mijn verleden, heden en toekomst. “Ja”, fluisterde ik
Ik vroeg de rest van het universum te zien; buiten ons zonnestelsel, verder dan alle menselijke illusie of fantasie. Het Licht vertelde me dan dat ik kon meegaan met de Stroom. Dat deed ik en ik werd meegenomen door het Licht op het einde van de tunnel. Ik hoorde en voelde een reeks van heel zachte supersonische knallen. Wat een snelheid!
De lege ruimte van het niets
Plots leek ik me als een raket op deze Levensstroom te verwijderen van onze planeet. Ik zag de aarde wegvliegen. Het zonnestelsel, in al zijn pracht, suisde dichterbij en verdween. Sneller dan de snelheid van het Licht vloog ik door het centrum van de Melkweg, meer kennis absorberend terwijl ik vloog. Ik leerde dat deze galaxie, en het hele universum barst van verschillende vormen van LEVEN. Ik zag vele werelden. Het goede nieuws is, dat we niet alleen zijn in dit universum! Terwijl ik reed op deze stroom van bewustwording, van bewustzijn, door het centrum van de Melkweg, was de stroom aan het expanderen, aan het uitbreiden in adembenemende fractale golven van energie. De super clusters van galaxieën met al hun oude wijsheden vlogen voorbij. Eerst dacht ik dat ik ergens naartoe vloog; of reisde. Maar dan realiseerde ik me dat, omdat de stroom zich aan het uitbreiden was, mijn eigen bewustzijn zich ook aan het uitbreiden was, om alles uit het universum in me op te nemen! Heel de schepping kwam langs me heen. Het was een onvoorstelbaar wonder! Ik was werkelijk een Wonderkind; een baby in Wonderland!
Het leek alsof alle scheppingen uit het universum op me afvlogen en verdwenen in een Lichtstip. Bijna ogenblikkelijk verscheen een tweede Licht. Het kwam van alle kanten en was zo verschillend; een Licht gemaakt uit meer dan elk trillingsgetal (frequency) in het universum. Ik voelde en hoorde opnieuw verschillende heel zachte supersonische knallen. Mijn bewustzijn, of zijn, was aan het uitbreiden om me te vermengen (interface) met het gehele holografische universum en meer. Als ik doorheen het tweede Licht ging, kwam het bewustzijn, wist ik dat ik net doorheen de Waarheid was gegaan. Dit zijn de beste woorden die ik hiervoor heb, maar ik zal het proberen uit te leggen. Toen ik doorheen het tweede Licht ging, expandeerde ik voorbij het eerste Licht. Ik vond mezelf in een diepe stilte, voorbij elke stilte. Ik kon EEUWIG zien of waarnemen, voorbij de Oneindigheid.
Ik was in de lege ruimte (void).
Ik was aanwezig voor de schepping (in pre-creation), voor de Big Bang. Ik had het begin van de tijd ingehaald- het Eerste Woord – de Eerste vibratie. Ik was in het Oog van de Schepping. Ik voelde alsof ik het gelaat van God aanraakte. Het was geen religieus gevoel. Ik was eenvoudigweg één met het Absolute Leven en Bewustzijn. Als ik zeg dat ik eeuwig kon zien of waarnemen, bedoel ik dat ik de hele schepping die zichzelf voortbracht kon ervaren. Het was zonder begin en zonder einde. Dat is een hersenuitbreidend idee, is het niet? Wetenschappers nemen de Big Bang waar als een alleenstaand gebeuren, dat het universum schiep. Ik zag dat de Big Bang er maar één is van een oneindig aantal Big Bangs, die zonder ophouden en gelijktijdig een oneindig aantal universums scheppen. De enige beelden, die nog maar bij benadering in menselijke termen iets kunnen duidelijk maken, zouden die zijn, die gecreëerd worden door supercomputers die gebruik maken van fractale geometrische vergelijkingen.
De oervolkeren wisten dit. Ze zeiden dat Godheid (Godhead) periodiek nieuwe universums creëerde door uit te ademen, en universums liet verdwijnen door in te ademen. Deze tijdperken werden Yuga’s genoemd. De moderne wetenschap noemde dit de Big Bang. Ik was in absoluut, puur bewustzijn. Ik kon alle Big Bangs of Yuga’s die zich creëerden of decreëerden zien of waarnemen. In het nu trad ik tegelijk bij hen binnen. Ik zag dat elk een klein stukje van de schepping de kracht heeft om te scheppen. Het is heel moeilijk om dit te proberen uit te leggen. Ik ben nog steeds zonder woorden hierover. Het duurde jaren na mijn terugkomst om enige woorden te vinden voor deze Grote Leegte (void) ervaring. Ik kan je nu zeggen: de Grote Leegte is minder dan niets, en toch meer dan alles dat is. De Grote Leegte is het absolute nulpunt, chaos die alle mogelijkheden vorm geeft. Het is het absolute Bewustzijn; veel meer zelfs dan de Universele Intelligentie.
Waar is die Absolute Leegte? Ik weet het. Ze is binnen en buiten alles en iedereen. Jij, hier en nu terwijl je leeft, bent altijd binnen en buiten de Void tegelijkertijd. Je moet nergens heen, je moet niet sterven om er te geraken. De Lege Ruimte is het vacuüm of het niets tussen alle fysieke manifestaties. De RUIMTE tussen de atomen en hun onderdelen. De moderne wetenschap is begonnen met de studie van die ruimte tussen alles. Ze noemen het punt Zero. Wanneer ze dit proberen te meten, dan slaan hun instrumenten tilt, of zijn ze naar de eeuwigheid bij wijze van spreken. Ze hebben nog geen manier om accuraat eeuwigheid te meten. Er is meer zero-ruimte in je eigen lichaam en in het universum dan iets anders. Wat mystici de lege Ruimte noemen is geen lege ruimte. Het is zo vol energie, een verschillende soort energie, die alles gecreëerd heeft wat we zijn. Alles sinds de Big Bang is vibratie, vanaf het eerste Woord, wat de eerste trilling is. Het bijbelse “Ik ben” heeft echt een vraagteken achter zich. “Ik ben-wat ben ik?” Zo is de schepping, God die Gods Zelf via elke in te beelden manier onderzoekt, exploreert in een steeds verdergaande, oneindige exploratie door ieder van ons. Via elk stukje haar op ons hoofd, via elk blad op elke boom, via elk atoom, is God Gods Zelf aan het onderzoeken, de grote “Ik ben”. Ik begon te zien dat alles wat is, het Zelf is, letterlijk, je Zelf, mijn Zelf. Alles is het grote Zelf. Het is daarom dat God weet wanneer er een blad valt. Dat is mogelijk omdat waar je ook bent, het centrum van het universum is. Waar ook een atoom is, dat is het centrum van het universum. Daar is God en God in de lege Ruimte.
Omdat ik de lege Ruimte aan het onderzoeken was en al de Yuga’s of de scheppingen, was ik compleet buiten de tijd en de ruimte zoals we die kennen. In deze geëxpandeerde staat ontdekte ik dat schepping gaat over Absoluut Puur Bewustzijn, of God, komend in de Ervaring van het Leven zoals wij het kennen. De lege ruimte zelf is verstoken (devoid) van ervaring. Het is voor het leven, voor de eerste trilling. Godheid gaat over meer dan Leven en Dood. Daarom is er zelfs meer dan Leven en Dood te ervaren in het universum!
Ik was in de lege ruimte en ik was me bewust van alles dat ooit geschapen werd. Het was zoals kijken uit God’s ogen. Ik was God geworden. Plots was ik mezelf niet meer. Het enige dat ik kan zeggen is, dat ik uit Gods ogen aan het kijken was. En plots begreep ik waarom elke atoom was, en ik kon alles zien. Het interessante punt was dat toen ik in de lege Ruimte kwam, ik terugkwam met de wetenschap dat God daar niet is. God is hier. Daarover gaat het allemaal. Die constante zoektocht van het menselijke ras om te gaan zoeken om God te vinden… God gaf alles aan ons, alles is hier – dit is waar het om gaat. En waar we nu aan toe zijn is Gods zoektocht naar God door ons. Mensen zijn zo druk bezig om God te proberen worden dat ze zouden moeten beseffen dat we reeds God zijn en dat God ons aan ’t worden is. Daarover gaat het werkelijk.
Toen ik me dat realiseerde, was ik klaar met de lege Ruimte, en wilde terugkeren naar deze schepping, of Yuga. Het leek de natuurlijkste zaak van de wereld dit te doen. Dan keerde ik plots terug door het Tweede Licht, of de Big Bang, terwijl ik verschillende zachte knallen hoorde. Ik reed op de stroom van bewustzijn terug via heel de schepping, en wat een tocht het was! De superclusters van de melkwegstelsels kwamen door me heen met zelfs nog meer inzichten. Ik kwam langs het centrum van onze melkweg, wat een zwart gat is. Zwarte gaten zijn de grote processors of verwerkers van het universum. Weet je wat er aan de andere kant is van het Zwarte Gat? Daar zijn wij; onze melkweg; die geherwerkt (reprocessed) werd van een ander universum. In zijn totale energiesamenstelling trok de melkweg op een fantastische lichtstad. Alle energie aan deze kant van de Bib Bang is licht. Elk sub-atoom, atoom, ster, planeet, zelfs het bewustzijn zelf is uit licht gemaakt en heeft een trillingsgetal en/of een partikel. Licht is levende materie (stuff). Alles is van licht gemaakt, zelfs stenen. Zo is alles levend. Alles is gemaakt van het Licht van God; alles is erg intelligent.
Het licht van liefde
Toen ik op de stroom verder reed, kon ik op het einde een reuzegroot Licht zien komen. Ik wist dat dit het Eerste Licht was; de Hogere Zelf Licht Matrix van ons zonnestelsel. Dan verscheen het hele zonnestelsel in het Licht, begeleid door één van die zachte knallen.
Ik zag dat het zonnestelsel waarin we leven ons grotere, lokale lichaam is. Dit is ons lokale lichaam en we zijn veel groter dan we ons inbeelden. Ik zag dat het zonnestelsel ons lichaam is. Ik ben een deel hiervan, en de aarde is dit grote gecreëerde wezen dat we zijn, en we zijn er dat deel van, dat weet dat het is. Maar we zijn er slechts dat deel van. We zijn niet alles , maar we zijn dat deel dat weet dat het is.
Ik kon alle energie zien dat dit zonnestelsel voortbrengt, en het is een ongelooflijke lichtshow! Ik kon de Muziek horen van de Sferen. Ons zonnesysteem, zoals trouwens alle hemellichamen doen, genereert een unieke matrix van licht, geluid en trillingsenergieën. Ontwikkelde beschavingen van andere sterrensystemen kunnen het leven zoals wij het kennen in het universum in de gaten krijgen door de trillings- of energetische matrixafdruk. Het is een kinderspel. Het Wonderkind van de aarde (de mensen) maken een overvloed aan klank, net nu, zoals kinderen die spelen in de tuin van het universum.
Ik reed via de stroom recht in het centrum van het Licht. Ik voelde me omhelsd door het Licht toen het me opnieuw opslokte via zijn adem, gevolgd door een nieuwe, zachte supersonische knal.
Ik was in dit grote Licht van Liefde met de levensstroom, die door me heen stroomde. Ik moet het opnieuw zeggen, het is het meest liefdevolle, niet-oordelende Licht. Het is de ideale ouder voor dit Wonderkind. “Wat nu?” vroeg ik me af?
Het Licht legde me uit dat er geen dood is; we zijn onsterfelijke wezens. We zijn al eeuwig in leven! Ik realiseerde me dat we deel zijn van een natuurlijk levend systeem dat zichzelf eindeloos recycleert. Ik werd nooit verteld dat ik terug moest keren. Ik wist gewoon dat ik zou terugkeren. Het was gewoon natuurlijk, van hetgeen ik had gezien.
Ik weet niet hoe lang ik met het Licht was, in menselijke tijd. Maar er kwam een moment dat ik me realiseerde dat al mijn vragen beantwoord waren en dat mijn terugkeer nabij was. Wanner ik zeg dat al mijn vragen beantwoord waren aan de andere kant, wil ik enkel dat zeggen. Al mijn vragen zijn beantwoord. Elke mens heeft een verschillend leven en een stel vragen te onderzoeken. Sommige van onze vragen zijn universeel, maar elk van ons is dat ding ,dat we Leven noemen, op zijn unieke manier aan het onderzoeken. Zo is elke andere vorm van leven, van bergen tot elk blad op elke boom, dat ook aan het doen.
En dit is heel belangrijk voor de rest van ons in dit universum. Omdat het allemaal bijdraagt tot dit Grote Plaatje, tot de volheid van het Leven. We zijn letterlijk God die Gods Zelf aan het onderzoeken is, in een oneindige Dans van het Leven. Jouw uniek zijn maakt alle Leven waardevoller en groter.
Zijn terugkeer naar de aarde
Toen ik mijn terugkeer naar de levenscyclus maakte, kwam de gedachte nooit bij me op, en werd me dit niet gezegd, dat ik zou terugkeren in hetzelfde lichaam. Het was van geen belang. Ik had compleet vertrouwen in het Licht en in het Levensproces. Toen de stroom versmolt met het Grote Licht, vroeg ik de openbaringen en de gevoelens van wat ik aan de andere kant had geleerd, nooit te vergeten.
Er was een “Ja”. Het voelde als een kus op mijn ziel.
Dan werd ik door het Licht teruggebracht in het trillingsrijk. Het hele proces omgekeerd, met nog meer informatie aan me doorgegeven. Ik kwam terug thuis, en ik kreeg lessen over de werking van reïncarnatie. Er werd me antwoord gegeven op al die kleine vragen die ik had: “Hoe werkt dit? Hoe werkt dat?” Ik wist dat ik zou reïncarneren. De aarde is een grote processor van energie en individueel bewustzijn die zich ontwikkelt in ieder van ons. Ik dacht over mezelf als een mens voor de eerste keer, en ik was blij het te zijn. Via hetgeen ik gezien had, zou ik blij zijn een atoom te zijn in dit universum. Een atoom. En zo het menselijke deel van God te zijn… dit is de meest fantastische zegening. Het is een zegening ver boven onze wildste schatting van wat een zegening kan zijn. Voor ieder en elk van ons, is het menselijke deel van deze ervaring te mogen zijn, ontzagwekkend en prachtig. Ieder van ons, om het even waar we zijn, verprutst of niet, is een zegen voor deze planeet, om het even waar we zijn.
Zo ging ik door het reïncarnatieproces, verwachtend ergens een baby te zijn. Ik was verrast toen ik de ogen opende. Ik weet niet waarom, maar ik verstond het, maar toch was het zo’n verrassing terug te zijn in dit lichaam, terug in mijn kamer met iemand die op me neerkeek vol tranen in de ogen. Het was mijn palliatieve verzorgster. Na anderhalf uur me dood te hebben aangetroffen, had ze het opgegeven. Ze was zeker dat ik dood was; alle tekenen van de dood waren er – ik was stijf aan het worden. We weten niet hoe lang ik dood ben geweest, maar we weten dat het anderhalf uur was sinds ze me dood had gevonden. Ze respecteerde mijn wens om mijn verse dode lichaam te laten liggen voor een paar uur, zo lang ze kon. We hadden een versterkende stethoscoop en vele manieren om de vitale lichaamsfuncties te onderzoeken om te zien wat er gebeurde. Ze kan bevestigen dat ik werkelijk dood was. Het was niet een bijna-dood-ervaring. Ik ervaarde de dood zelf gedurende minsten anderhalf uur. Ze vond me dood en checkte me met de stethoscoop, de bloeddruk- en de hartslagmonitor gedurende anderhalf uur. Dan werk ik wakker en zag het licht buiten. Ik probeerde op te staan om naar het licht te gaan, maar ik viel uit het bed. Ze hoorde een luide bons, liep mijn kamer binnen en vond me op de vloer.
Toen ik bekomen was van de val, was ik zeer verwonderd en ook vol ontzag over wat er met me was gebeurd. In het begin was de herinnering aan de tocht, zoals ik ze nu heb, er nog niet. Ik bleef uit de wereld glijden en bleef vragen: “Ben ik in Leven?” De wereld hier leek meer als een droom, dan die wereld daar. Binnen de drie dagen voelde ik me weer normaal, helderder, maar anders dan ik me ooit had gevoeld in mijn leven. Mijn herinnering aan de reis keerde later pas terug. Ik kon niets verkeerd meer zien in en aan om het even welke mens die ik ooit had gezien. Voordien was ik echt beoordelend. Ik dacht dat heel wat mensen hun leven verprutsten, in feite dacht ik dat iedereen zijn leven verprutste, behalve ik. Maar het werd me allemaal helder rond al die dingen.
Ongeveer drie maanden later, zei een vriend dat ik me moest laten testen, en ik ging en kreeg scans en zo. Ik voelde me echt goed, zo was ik bang om slecht nieuws te krijgen. Ik herinner me de dokter in de kliniek die naar de scans vooraf en erna, keek. Toen zei hij; “Wel, er is hier nu niets te zien.” Ik zei hem:”Echt waar, dan moet dit een mirakel zijn?!” Hij zei: “Nee, deze dingen gebeuren, dit wordt spontane vermindering genoemd. Hij gedroeg zich weinig onder de indruk. Maar dit was een mirakel, en ik was onder de indruk, zelfs al was niemand anders dat.
Lessen die hij leerde
Het mysterie van het leven heeft weinig met intelligentie te maken. Het universum is helemaal geen intellectueel proces. Het intellect is een hulp; het is briljant, maar tot nu is dit het enige waarmee we het proces sturen, in de plaats van onze harten en de wijzere delen van onszelf te laten spreken.
Het centrum van de wereld is deze grote omvormer van energie, net zoals je dit ziet in beelden van het magnetische veld van onze aarde. Dat is onze cyclus, gereïncarneerde zielen terug binnen te trekken en ze te laten herbeginnen. Een teken, dat je een menselijk niveau aan het bereiken bent, is dat je een individueel bewustzijn aan het ontwikkelen bent. De dieren hebben een groepsziel, en ze reïncarneren in groepszielen. Een hert is vrijwel zeker altijd een hert te zijn. Maar geboren als mens, ofwel misvormd of genie, toont dat je op het pad bent in de ontwikkeling van een individueel bewustzijn. Dat is op zich deel van het groepsbewustzijn dat we mensheid noemen. Ik zag dat rassen persoonlijkheidclusters vormden. Naties zoals Frankrijk, Duitsland en China, hebben elk hun eigen persoonlijkheid. Steden hebben persoonlijkheid, hun lokale groepsziel die bepaalde mensen aantrekt. Families hebben groepszielen. Individuele identiteit ontwikkelt zich als de takken van een fractaal; de groepsziel onderzoekt en gaat op tocht in onze individualiteit. De verschillende vragen die elk van ons heeft, zijn erg belangrijk. Dit is hoe Godheid Gods Zelf onderzoekt en verkent door jou. Dus stel je vragen, doe je opzoekingen. Je zult je Zelf vinden en je zult God in dat Zelf vinden, omdat het enkel het Zelf is.
Meer dan dat, begon ik in te zien, dat alle mensen zielsgenoten zijn. We zijn deel van de zelfde ziel die zich kopieert (fractaling) in vele creatieve richtingen, maar toch hetzelfde. Nu kijk ik naar om het even welke mens die ik zie, als zielsgenoot, mijn zielsgenoot, degene waar ik al altijd naar heb uitgekeken. Nog meer, de grootste zielsgenoot die je ooit zult hebben, is jezelf. We zijn elk zowel mannelijk en vrouwelijk. We ervaren dit in de baarmoeder en we ervaren dit in reïncarnatietoestanden. Als je aan ’t uitkijken bent naar die ultieme zielsgenoot buiten jezelf, kan het zijn dat je die nooit vindt, die is er niet. Net zoals God ook niet “daar” is, God is hier. Kijk niet naar buiten voor God. Kijk naar hier voor God. Kijk door je Zelf. Je zal alles liefhebben vanuit deze relatie.
Ik had een afdaling in wat je Hel zou kunnen noemen, en het was heel verrassend. Ik zag Satan niet, of het kwade. Mijn afdaling in de Hel was een afdaling in elke mens zijn gewoon geworden en eigengemaakte menselijke miserie, onwetendheid, en de duisternis van het niet-weten. Het leek op een miserabele eeuwigheid. Maar elk van de miljoenen zielen rondom me had een kleine ster van steeds beschikbaar licht. Maar niemand leek er aandacht aan te schenken. Ze waren zo uitgeteerd door hun eigen smart, trauma’s en miserie. Maar, na wat een eeuwigheid leek, begon ik te roepen naar dat Licht, zoals een kind dat één van zijn ouders om hulp roept. Dan opende zich het Licht en vormde een tunnel die recht naar me toekwam en me afzonderde van al die angst en pijn. Dat is wat Hel echt is. Dus wat we aan het doen zijn is te leren elkaar een hand te geven, om samen te komen. De deuren van de Hel staan nu open. We gaan ons verbinden, elkaar een hand geven, en samen uit de Hel wandelen. Het Licht kwam naar me en veranderde in een immens gouden engel. Ik zei: “Ben je de engel van de dood?” Het legde aan me uit dat het mijn overziel was, mijn Hogere Zelf matrix, een super-oud deel van onszelf. Dan werd ik naar het Licht gebracht.
Weldra zal onze wetenschap geest meten. Zal dat niet wonderlijk worden? We zijn middelen en instrumenten aan het ontwikkelen die gevoelig zijn voor subtiele energie of geestesenergie. Fysici gebruiken deze atomaire “mixers” (colliders) om atomen te pletten, om te zien waaruit ze zijn samengesteld. Ze pletten en analyseren ze in quarks en charm, en van die dingen. Wel, op een dag zullen ze botsen op de kleinigheid die ze allemaal samenhoudt, en zullen ze dit God noemen. Met atomaire “mixers” zullen ze niet enkel zien wat er is in de atomen, maar zullen ze ook partikels scheppen. Dank zij God zullen de meesten van hen milli- of nanoseconden leven. We beginnen juist te begrijpen dat wij ook aan het scheppen zijn, terwijl we leven (as we go along). Tijdens mijn tocht kwam ik in een rijk waar een punt was waar we alle kennis overstijgen en beginnen daar het volgende fractaal, de volgende eenheid, of het volgende niveau te creëren. We hebben die kracht om te scheppen terwijl we ontdekken. En dat is God die zich uitbreidt via ons!
Sedert mijn terugkeer, heb ik het Licht spontaan ervaren en ik heb geleerd hoe ik in die ruimte moet geraken tijdens mijn meditatie. Iedereen kan dit doen. Je moet niet sterven om dit te kunnen. Het zit in je bagage, de bedrading om dit te doen is al aanwezig. Het lichaam is het prachtigste Lichtwezen dat er is. Het lichaam is een universum van ongelooflijk Licht. Geest of spirit is niet aan het duwen om dit lichaam op te lossen. Dit is niet wat er aan het gebeuren is. Stop te proberen om God te worden; God is jou aan ’t worden. Hier.
Ons verstand is zoals een kind dat rondloopt in het universum, dit vragend en dat, en denkend dat het de wereld creëerde. Maar ik vraag het verstand: “Wat heeft je moeder te maken met dit?” Dat is het volgende niveau van spiritueel bewustzijn. Oh! Mijn moeder! Plots geef je je ego op, want je bent niet de enige ziel in het universum.
Één van mijn vragen aan het Licht was: “Wat is de hemel?” Ik kreeg dan een rondleiding in al de hemels die werden geschapen: de nirvanas, de blije Jachtvelden, allemaal. Ik ging door ze heen. Deze zijn scheppingen door gedachten gevormd, die wij hebben geschapen. We gaan niet echt naar de hemel, we worden herverwerkt. Maar om ’t even wat we creëerden, we laten een deel van onszelf daar. Het is echt, maar het is niet de hele ziel.
Ik zag de christelijke hemel. We verwachten dat dit een prachtige plaats is en dat je voor een troon staat, eeuwig aanbiddend. Ik probeerde het. Het is saai! Is het al wat we zullen doen? Het is kinderlijk. Ik wil niemand beledigen. Sommige hemels zijn zeer interessant, en sommigen zijn zeer saai. Ik vond de hemels van de antieken het interessantst, zoals de inheemse Amerikaanse, de blije Jachtvelden. De Egyptenaren hebben er fantastische. Het gaat door en door. Er zijn er zovele! In elk van hen is er een fractaal dat je eigen interpretatie is, tenzij je een deel bent van een groepsziel, die gelooft in enkel de God van een bepaalde religie. Dan ben je erg close, in hetzelfde feestpark samen. Maar zelfs dan, elk is een beetje verschillend. Dat is een deel van jezelf dat je daar laat. Dood gaat over het Leven, niet over de Hemel.
Ik vroeg God; “wat is de beste religie op de planeet? Welke heeft gelijk?” En Godheid sprak met grote Liefde: “Om het even!” Dit antwoord was een ongelooflijke genade. Wat dit betekende was, dat wij de wezens zijn die er om geven. De ultieme Godheid van alle sterren vertelt ons: “Het is mij gelijk.” Ze komen en gaan, ze veranderen. Boeddhisme is hier niet altijd geweest, katholicisme is hier niet altijd geweest, en ze gaan er allemaal over om meer verlicht te worden. Er is in alle systemen meer licht aan het komen. Er is een reformatie aan het komen in de spiritualiteit die een grotere impact zal hebben dan de Protestantse Reformatie. Er zullen heel wat mensen rond vechten, de ene religie tegen de andere, gelovend dat zij enkel juist zijn. Iedereen denkt dat ze God bezitten, de religies en de filosofieën, vooral de religies, omdat ze grote organisaties uitbouwen rond hun filosofie. Toen Godheid zei: “Mij om ’t even”, verstond ik onmiddellijk dat wij er om geven. Het is belangrijk omdat wij de wezens zijn die er om geven. Het is voor ons belangrijk. Wat je hebt is de energiebalans in de spiritualiteit. Ultieme Godheid trekt het zich niet aan of je Protestant, Boeddhist of wat ook bent. Het is allemaal een boeiend facet van het geheel. Ik wens dat alle religies zich dit zouden realiseren en de ander gewoon laten zijn. Het is niet het einde van alle religie, maar we zijn wel aan het spreken over dezelfde God. Leven en laten leven. Elk heeft een andere kijk. Het voegt allemaal iets toe aan het grote plaatje; het is allemaal belangrijk.
Ik ging naar de andere kant met heel wat angsten over toxisch afval, nucleaire raketten, de bevolkingsexplosie, het regenwoud. Ik kwam terug en hield van elk probleem. Ik hou van nucleaire afval. Ik hou van de paddestoelwolk; dit is de heiligste mandala die we gemanifesteerd hebben om elkaar te ontmoeten en te vinden, als een archetype. Het bracht ons meer dan enige religie of filosofie op aarde, plotseling samen, naar een nieuw niveau van bewustzijn. Wetend dat we onze planeet misschien wel 50 keer kunnen opblazen of 500 keer, doet ons ten slotte realiseren dat we allemaal samen hier zijn. Voor een tijdje was het nodig om verder bommen te blijven bijzetten om dit in ons te krijgen. Dan begonnen we te zeggen: “We hebben dit niet meer nodig.” Nu leven we zelfs in een veiligere wereld dan we ooit hebben gehad, en wordt hij steeds veiliger. Zo keerde ik terug met liefde voor het toxische afval, want het bracht ons samen. Deze dingen zijn zo groot. Zoals Peter Russell zou kunnen zeggen, deze problemen zijn nu “zo groot als de ziel of zielsgroot”. Hebben we zielsgrote antwoorden? Ja!
Het kappen van het regenwoud zal vertragen en binnen 50 jaar zullen er meer bomen op onze planeet groeien dan een tijd terug. Als ecologie je iets zegt, ga er voor; je bent dat deel van het systeem dat aan het bewustworden is. Ga ervoor met al je kracht, maar wordt er niet depressief van. Het is deel van een groter geheel. De aarde is in het proces van zichzelf te beschaven. Het zal nooit meer een wilde plek worden als vroeger. Er zullen prachtige wilde plekken zijn, reservaten waar de natuur gedijt. Reservaten en tuinen zullen de dingen zijn van de toekomst. Bevolkingsgroei is vrij dicht aan het komen bij het optimale energieniveau om een verandering in bewustzijn te veroorzaken. Deze bewustzijnsverandering zal de politiek veranderen, geld, energie.
Wat gebeurt er als we dromen? We zijn multi-dimensionale wezens. We kunnen daar geraken door lucied en schitterend te dromen. In feite is dit universum Gods droom. Één van de dingen die ik zag, is dat wij mensen een stip zijn op onze planeet, die een stip is in de melkweg, die een stip is. Er zijn gigantische systemen ginder, en wij behoren tot een soort gemiddeld systeem. Maar mensen zijn al legendarisch doorheen de hele kosmos voor hun bewustzijn. Dat ietsie pietsie mensie van aarde/gaia is legendarisch. Één van de dingen waarom we legendarisch zijn is dromen! We zijn legendarische dromers.
In feite is de hele kosmos aan ’t zoeken geweest naar de zin van het leven, de zin van alles. En het was de kleine dromer die met het beste antwoord ooit, afkwam. We droomden het. Dus dromen zijn belangrijk.
Na dood te zijn gegaan en teruggekomen te zijn, respecteer ik werkelijk leven en dood. In onze DNA experimenten hebben we wellicht een deur naar een groot geheim geopend. Weldra zal de mogelijkheid bestaan zo lang te leven als we willen in dit lichaam. Na 150 jaar of zo geleefd te hebben,zal er een intuïtief zielegevoel je aangeven dat je van kanaal wilt veranderen. Voor altijd leven in 1 lichaam is niet zo creatief als reïncarnatie, als energie te transfereren in deze fantastische vortex van energie waar we inzitten. We gaan immers de wijsheid van leven en dood zien en er deugd van hebben. Zoals het nu is, hebben we al eeuwig geleefd. Dit lichaam waar je inzit, is al eeuwig levend. Het komt van een eindeloze levensstroom, teruggaand naar de Big Bang en nog verder. Dit lichaam geeft leven aan het volgende leven, in erg dichte en subtiele energie. Dit lichaam is al eeuwig levend.